Gece saat 2 olmuştu, ama Aleyna hâlâ gelmemişti. Balkonda oturmuş, bir yandan sigaramı içiyor bir yandan da kahvemi yudumluyordum. Onu bekliyordum. Saat 4’e kadar bekledim, tam pes edip yatmaya karar verdiğim anda bir araba sesi duydum. Binanın bulunduğu sokak çok işlek olmadığı için ve bina da fazla katlı olmadığından, sesi hemen fark ettim. Ama bir sıkıntı vardı. Planın işlemesi için tam eve girmeden önce karşısına çıkıp “Telefonumu arabada düşürmüş olabilirim” demeliydim. Ama bu saatte işler planlandığı gibi gitmezdi, çok geç olmuştu. Bir sonraki günü beklemem gerekecekti. Odamı gittim ve yattım.

Sabah erkenden uyandım. Saat 9 gibi Aleyna kafeye gidecekti, bu yüzden 8:30’da kalkıp hazırlandım. Giyime dikkat ettim, en güzel parfümümü sıktım ve aşağıya indim. Binanın hemen önünde bir bank vardı, oraya oturdum ve beklemeye başladım. Saat 9’a doğru Aleyna binadan çıktı.

A: “E, ne işin var bu saatte dışarıda?”

E: “Ne var ki? Sabah erken kalktım, yürüyüş yaptım. Tam sana gelecektim, biraz soluklanayım dedim.”

A: “Bu kıyafetlerle mi?”

(Şık giyinmiştim, bu soru beklenmedikti. Yalan söylediğim anlaşılmıştı.)

A: “Neyse, bana neden gelecektin?”

E: “Telefonumu bulamıyorum, acaba senin arabada düşürmüş olabilir miyim?”

A: “Gel bakalım, keşke daha önce haber verseydin. Akşam da bakardık.”

E: “Ya, senin araba sonradan aklıma geldi. Baktım, binanın önünde yoktu, rahatsız etmek istemedim.”

Arabaya gittik. Önce şoför koltuğunda aramaya başladım.

A: “Orada mı, E?”

E: “Yok, bulamadım. Bir de yan koltuğa bakayım.”

Yan koltukta biraz arandıktan sonra telefonu sakladığım yerden aldım. Telefonu havaya kaldırarak:

E: “Demek ki akşam eve gelirken cebimden düşmüş.”

A: “Bulduğun iyi oldu, gerisi önemli değil. Neyse, işe geçiyorum. Görüşürüz E.”

E: “Görüşürüz A.”

Merdivenleri koştur koştur çıkarak eve geldim. Telefonun şarjı bitmişti ve kapanmıştı. Şarja taktım, dolmasını beklemek sanki bir ömür gibiydi. Şarj %40’a ulaşınca çıkartıp hemen harita geçmişine baktım. Beni eve bıraktıktan sonra, çok uzak olmayan bir otoparka gitmişti. Gece 3’e kadar orada durmuş, sonra tekrar eve dönmüştü. Arabayı bıraktığı yer ne toplu taşımaya yakın, ne de gece hayatının aktif olduğu bir lokasyondu. Belli ki onu birisi oradan almış ve götürmüştü.

Aklıma telefonun ses kaydı geldi. Dinledim ama dönüşe kadar şarjı yetmemişti; sadece giderkenki sesler vardı ve o da sadece müzikti. Kartviziti araştırmaya başladım. Herhangi bir lokasyon bulamadım ama telefon numarası hakkında bir platformda yorumlar vardı. Numara hakkında “escort” diye bahsediyorlardı. İyice kafaya takmıştım, Aleyna’yı takip edip neler karıştırdığını öğrenecektim.

Koyu renk kıyafetler giyip dedektif moduna girdim ve kafeyi uzaktan izlemeye başladım. Akşam saat 6:30’da Aleyna kafeden çıkıp arabasına bindi. Hemen bir taksi çevirdim ve takibe başladım. Yine o otoparka gelmişti. Arabayı bırakıp otopark çıkışında bir süre bekledi. Sonra lüks bir otomobil gelip onu aldı. Takibe devam ettim. Sahile yakın, lüks evlerin bulunduğu bir siteye geldik. Taksi siteye giremedi, bu yüzden sitenin girişinde inip içeriye girmenin bir yolunu bulmaya çalıştım.

Kapıdan girmem mümkün değildi, ama başka bir yol olmalıydı. Siteyi haritadan incelemeye başladım, ama başka bir giriş görünmüyordu. O an aklıma güvenliğe rüşvet verip içeri girmek geldi. Güvenliğin yanına yaklaştım.

E: “Merhaba.”

G: “Merhaba efendim, nasıl yardımcı olabilirim?”

E: “Alina ve Elina Hanımlar’a gelmiştim. Bu sitenin konumunu attılar.”

G: “Hemen kontrol ediyorum… Evet, kayıtlılar. Hemen arayıp haber veriyorum, çok kısa bekleteceğim.”

E: “Durun, şey yapsak, siz aramasanız… Bana biraz bilgi verseniz ve kapıyı açsanız, aramızda halletsek?”

G: “Asla böyle bir şey olmaz beyefendi, buradan hemen gitmezseniz polisi aramak zorunda kalırım.”

E: “Tamam, sakin ol.” (Cüzdanımı çıkarttım ve 100 doları gösterdim.) “Bak, sen de emekçisin. Bu parayı kolay kazanamazsın. Sen bana bilgi ver, ben de sana fazlasını veririm. Gayet güzel bir anlaşma, değil mi?”

G: “Normalde yapmam ama paraya ihtiyacım var.”

E: “Heh, işte bu. Ne polisi, hadi anlat. Kim bunlar?”

G: “Geçen sene taşındılar ama düzenli olarak burada kalmıyorlar. Sık sık yanlarında bir adamla geliyorlar. İsmi Talha’ydı galiba… Evet, evet, Talha Bey. Sık sık misafirleri gelir, genelde erkek misafirler ama bazen kadınlar da olur. Hep geç saatlerde gelirler.”

E: “Peki, komşulardan bir şikayet falan oldu mu? Niye bu kadar misafir geliyor?”

G: “Yan komşuları birkaç kere bağrışma seslerinin geldiğini söyleyip bizi aramıştı. Biz aradığımızda ise bir şey olmadığını söyleyip kapatırlardı telefonu.”

E: “Kaç numaralı villa ve villanın içini görebileceğim bir konum var mı?”

G: “Hayır, villanın içini göremezsiniz. Daha fazla bilgi biraz daha para gerektirebilir.”

Orada hata yaptığımı anlamıştım. Fazla para gösterdiğim için beni soyacakmış gibi hissettirdi.

E: “Tamam, tamam. Sen söyle, dahası da gelir.”

G: “Evlerin içinde güvenlik kameraları var. Bu görüntüler ana kontrol odasından izlenebilir ama şifre var ve ben şifreyi bilmiyorum. Oraya girmek zor, anahtar da sadece yöneticide var.”

E: “Tamam, al bu parayı. Ben tekrar gelirim, aramızda kalsın ama.”

G: “Tamam, parayı ver, hafızamı sileyim.”

100 doların dışında 800 TL de nakit para verdim ve taksiye atlayıp eve döndüm. O an plan yapmaya başladım. Ne yapıp edip Aleyna’yı elde etmeliydim. Akşama kadar düşündüm ve bir plan kurdum.