Yıl 2016… Artık 23 yaşıma gelmiştim. Aradan geçen 5 yılda yengemle aramda pek kayda değer bir şey yaşanmamıştı. Zaten farklı şehirlerde olduğumuz için dayımlarla ayda yılda bir görüşüyorduk. Onlara gittiğimizde yengemi gördüğüm her an sikim kalktığı için boş bir oda bulur ve 31 çekip dururdum.

2016 yılı benim için çok farklı bir yıl olacaktı. Çünkü dayım ve yengemin evliliği ile ilgili öğrendiğim şeyler ve devamında gelişen olaylar beni asla eskisi gibi yapmayacaktı.

Aradan geçen yıllarda dayımın kendisine takık, psikopat bir sevgilisi olduğunu öğrendim. Kumar, sigara ve esrar gibi kötü alışkanlıkları da cabasıydı. Üstelik Belkıs yengem dayıma platonik âşık olduğu için tüm bunları bilerek dayımla evlenmişti. 2011 yılında Berna isimli bir kız çocukları olmuştu. Bu süreçte benim yarım akıllı dayımın sanki çok anlıyormuş gibi teyzeme de borç takarak tüm parasını borsaya ve kriptoya yatırıp kaybetmesi, dayım ve yengemin evliliğinde bir domino taşı etkisi yaratmıştı. Yengemin sürekli bu takıntılı kadından bahsetmesi ve dayımın tüm parasını kaybetmesi yüzünden boşanmak üzereydiler. Ancak dayım, ” Kızım Berna benimle kalmalı! Boşanırsak mahkeme kızımı sana verir. Öyle bir durumda seni öldürürüm. Sen mezara ben hapse gideriz ve Berna’yı ikimiz de göremeyiz. “demişti. Bu sözler karşısında hayatın sillesini yiyen yengem mecburen evli kalmak zorunda kalmıştı.

O güzel ve hayat dolu yengem gitmiş, yerine olduğundan yaşlı gösteren, yüzü kırışmaya başlayan bir kadın gelmişti. Onun hâline gerçekten çok üzülüyordum ama bir yandan da tüm bu yaşadıklarını hak ettiğini kendime hatırlatıyordum. Çünkü yengem, dayımın ne bok olduğunu bilerek onunla evlenmişti. Şimdi hayatını bitiren bu felaket kararın ceremesini çekiyordu. Böyle düşüncelere dalarken yarın Manisa’ya gideceğimizi hatırladım. Mutlaka dayımların evine gidip yengemi görmek istiyordum.

Manisa’ya geldiğimizin 3.günüydü. Burada hiç rahat değildim çünkü dedemin evi her zaman kalabalık olurdu, bu yüzden de çok 31 çekemezdim. 3 gündür 31 çekmeyen ben azgınlıktan bayır domuzu gibi olmuştum. Ben böyle acınası bir hâldeyken, evdekilere dayımlara gideceğimi söyledim ve yola koyuldum.

Aradaki mesafe çok uzun değildi. Arabayla 10 dakika sürüş yaptıktan sonra dayımın evine ulaştım. Kapıyı tam çalacaktım ki içeriden bağırma sesleri geliyordu. Tam da bu durumda içeri girmek doğru olmaz, ben de huzursuz olurum diye düşünüyordum ki bir anda kapı açıldı ve dayım çıktı, beni görünce şaşırdı. Kapının hemen arkasında yengem duruyordu. Ona doğru baktım ve hayatımın şokunu geçirdim. O dünya güzeli kadın ne hâle gelmişti öyle! Yüzünde kırışıklıklar, hayattan bıkmış gözler; resmen ayakta bir depresyondu. O an içimde istemsizce bir merhamet ve acıma duygusu ortaya çıktı ve yengem bana çok masum geldi. Dayıma çok öfkelendim ama belli etmedim. Eğer bana sinirlenirse bu manyak orospu çocuğu canıma bile
kastedebilirdi.