Rezaletin böylesi olamazdı. Arabamı ufacık yokuştan çıkaramamış ve site çıkışındaki kollu bariyerden sokağa geçememiştim. Birkaç deneme daha yaptım ama beceremiyordum. Bir süre uğraştıktan sonra arabamı çalışır vaziyette bıraktım ve güvenlik kulübesine yöneldim. Site güvenliğindeki adam yerinde değildi. Ne yapacağımı bilemiyordum. Cılız bir umutla sitenin önüne çıktım ve etrafa bakındım. Gözüme tek çarpan şey tekel bayii ve önündeki Serkan’dı. Ona bakmamaya çalışıyordum ama etrafı incelerken ister istemez gözüm ona da çarpıyordu. Bu garip hallerimi fark etmiş olacak ki ağzındaki sigarayı yere attı. Ardından kafasını yana döndürüp okkalı bir tükürük fırlattı. Bana doğru yürümeye başladı. Hareketleri iğrençti. Bu adamdan yardım almak gibi bir fikrim asla olamazdı. O buraya doğru yaklaşırken ben ise yine arabaya koştum tekrar deneyecektim ama olmadı. Bu sırada Serkan çoktan site girişinin önüne gelmiş ne durumda olduğumu görmüştü. Yüzündeki pis sırıtma ile yaklaştı iyice.
– Yenge ne oldu? Çıkaramadın mı arabayı? Yokuş bile sayılmaz bu ya.
Daha sonra kapıma kadar geldi;
– Ben hallederim yenge sen in.
Sinirden ağlayacaktım. Kendimi sıka sıka indim arabadan. En istemediğim kişinin yardımına mecbur kalıyordum. Serkan çoktan direksiyona oturmuş, ani bir hamlesiyle çoktan arabayı sokağa çekmişti. Ne yapacağımı bilmiyordum;
– Yenge buradan sonrasını sürebilecek misin? Yoksa ben götüreyim istediğin yere.
Alaycı şekilde konuşması beni iyice sinirlendirmişti. Sadece teşekkür ettim. Arabama bindim ve o güne kadar hiç olmadığı şekilde gazladım. Bir an için kontrolü bile kaybettiğimi düşündüm. Sokağı dönüp caddeye çıktığımda da ilk gördüğüm güvenli yerde durdum. Nefes nefeseydim.
Ne yaşanmıştı az önce? Bu adama mahcup muydum şimdi ben? Eline geçen fırsatta ortaya çıkmış. Kaçtığım insan benim koltuğuma oturmuştu. Teşekkür etmiştim etmesine ama oradan öyle bir uzaklaşmıştım ki ister istemez pek hoş anlaşılmayacaktı. Benim bu adamı bir şekilde yok saymam lazımdı.
Günü o şekilde hallettim. Ablama bile trip atmıştım resmen. Onun yüzünden başıma gelmemiş miydi bunlar? Elbette yine abartıyor ve hatayı başka yerde arıyordum. Serkan’ın eline bir koz vermemiş olmayı diliyordum. Bu olaydan sonra bana daha samimi davranırsa ağzımdan çıkabilecekleri veya tepkilerimi kontrol edemeyeceğimden şüpheleniyordum.
Eve dönüş yolumda Serkan’ı yine dükkanını önünde gördüm. Oturmuş sigarasını yakıyordu. Arabamla önünden geçerken kafasını hafif oynatarak ağzında pis sırıtışıyla selam verdi. Gerçekten itici bir adamdı. Bu kadar rahat tavırlara sahip birinin aklımdan hala çıkmaması kendimden nefret etmeme sebep bile olabilirdi. Ona zarar vermek, onu bir daha hiç görmek istemiyordum. Samimiyetin artmaması için bir şeyler düşünmeliydim. Siteye giriş yaptım ve arabamı park ettim.
Eve gittiğimde ve ardından akşam eşim geldiğinde. Bugün yaşadığım olayı anlattım. Bana derhal bu yokuş işini öğretmesi gerekiyordu. Hafta sonu için anlaştık. İçimi en çok gıdıklayan şey eşime bu olaydan bahsedip bahsetmeme konusuydu. Sanki ona ihanet ediyormuş gibi hissediyordum saklayarak. Sahiden neyi bekliyordum? Daha cüretkar bir hareketini mi? Evden pek çıkmamalıydım.
O gece eşimle çok romantik bir film seyretmiştik. Bu adamı çok seviyordum. O benim hayattaki şansımdı. Serkan gibi adamları düşünüp başıma daha kötüsünün gelebileceği bilincindeydim. Neyse ki çok şanslıydım. Erkeğin iyisi beni bulmuştu. O gece de çok uzun bir sevişme yaşadık. Maşallah erkeğime gücü kuvveti hep yerindeydi. İşimiz bittikten sonra ona derin sevgilerimle bir öpücük kondurdum. Huzurla gözlerimi kapattım. Geçirdiğimiz güzel anlar bana bütün bu saçmalıkları biraz olsun unutturmuştu.
Sabah daha gözümü açar açmaz bir telefon geldi. Yataktan bile çıkmamıştım doğru düzgün. Arayan eniştemdi. Ablam merdivenlerden düşmüş hastaneye kaldırılmıştı. Büyük bir korkuyla eşimi bile arayamadan arabanın anahtarını elime geçirdim. Hastaneye gidecektim. O anki telaşta çantamı ve telefonumu aldım mı onu bile hatırlayamazdım. Arabamı çalıştırdım ve kahretsin yine o yokuş..
Devam edecek
