Yataktan hızla kalktım. Mutfakta kahvaltı gerçekten hazırdı. Masada da kartı duruyordu. Elime telefonu aldım. Sonra durdum. “Hemen arasam mı ki?” “Yok yok hemen aramayayım. Hatta hiç aramayayım. Akşam yola çıkıcam. Ne diye kızın zamanını çalayım ki?” Bu düşüncelere dalmışken aklıma kıza gideceğimi hiç söylemediğim aklıma geldi. Napacaktım? “En iyisi güzel bir çiçek yollamak ve telefonuna durumu açıklayıcı bir mesaj atmak. Aptal kafa olmaz öyle şey. Mesajla bu durumu anlatmak kıza hakaret olur. “ en sonunda bulmuştum. Güzel bir çiçek yollayıp öğlen yemeğine davet etmek. Durumu orda açıklarım diye düşündüm. Hemen çiçeksepetine girdim. Güzel bir çiçek seçtim. Çiçeğe bir de kart ekledim. “Öğlen yemeğini benle yermisin?” Biz beyaz yakalılar genelde öğlenleri belirli yerlerde yemek yerdik. O yüzden onu yemeğe çıkarmak zor olmazdı. Ben gideceğim için toparlanma evresi diye izin almıştım. Telefonunu karta kaydettim ve ağzıma bir iki lokma sokup çıktım. Saat 12 olmadan çiçeğin gitmesi için kesin talimat vermiştim. Yaklaşık 12ye 10 kala Gamze den mesaj geldi. Çiçeği aldım çok teşekkür ederim. Yemeğe 12.30 da çıkıyorum. İşyerime yakın bir restorantta buluşalım. Hışımla evden çıktım. Yaklaşık 25 dakika sonra iş yerinin oraya varmıştım. Daha çıkmasına 5 dakika vardı. Bölgedeki iyi bir restoranta girdim. Beklemeye başladım. Saat 12.30 da aradım.

Gamze: Efendim
Ben: Selam. Çıktın mı?
G: Evet. Nerdesin?
B: Çamlık Restorantındayım. Biliyormusun burayı.
G: Evet biliyorum. 5 dakikaya ordayım yakışıklı.
B: Acelen var ise yemek siparişi vereyim.
G: Merak etme. Öğleden sonra izinliyim yani acelem yok.
B: Oh sevindim.
G: Gelince konuşuruz. Hadi öptüm by
B: By

Yaklaşık 5 dakika sonra Gamze geldi. Ayağa kalkıp öpüştük ve oturdu. “Çok bekletmedim değil mi?” “Sizin gibi hanımefendi beklenmez mi?” Dedim. Yüzüne utangaç bir gülümseme yayıldı.

Hal hatır faslından sonra durumu anlatmaya başladım.

Devamı gelecek…