Sabah kapının yumruklanması ile gözümü açmam bir oldu çünkü hala üzerimde önceki günün akşamından kalma büyük bir yorgunluk vardı. Bir Öğretmenin Günlüğü günü okul çıkışı eve gidip üstümü değişip futbol antrenmanına gitmiştim ve hoca adeta pestilimizi çıkarmıştı yoğun bir antrenman sonrası çift kale maç ile günü kapatmıştık. Sırtımızda çantalar ile evlerin yolunu tutmuştuk aksi gibi antrenmana giderken zevkli olan bu yol dönüşlerde hep bitmeyen bir çileydi neden mi? Çünkü giderken indiğimiz iki yokuş dönüşte çıkmak için verilen bir ceza gibiydi.
Eve gelip yemeği yedikten sonra dinlenmek ne mümkün bu sefer de apartmanda ki arkadaşlar ile dışarı çıktık. Yaşımdan da anlayacağınız gibi 80 – 90 arası doğan bir grubumuz var. O zamanlarda şimdi ki gibi teknoloji esiri değildik. Bizim için teknoloji olarak en büyük eğlence atari ve gameboy’du. Kızlı erkekli arkadaş grubumuz yaş ayırtmaksızın (8-24 yaş aralığı) klasik cuma akşamı diye nitelendirdiğimiz oyunlar (futbol, yakar top, saklambaç, ip atlama vb. gibi) sürecine başladık.
İzmir’in şirin bir ilçesinde bir lojman içerisindeydik ve bizim apartmanlarımız en köşe apartmanlar olduğu için sanki bize özel bir oyun alanımız vardı. O yüzden gecenin geç saatlerine kadar rahatça ve güvende oynardık. İlk oyunumuz yakar top ‘tu erkeklerden ben kızlardan da Deniz takım kaptanı oldu ve aldım verdim adımlarımızı yaparak takımlarımızı seçmeye başladık. Ayağını ayağımın üzerine attığı zaman kazanan olarak ilk seçen Deniz oldu. Ben her zaman ki gibi gözümün içine bakan Cansel’i seçmiştim takımıma ve güzel bir oyun ile kazanan karşı taraf olmuştu. Tabi klasik maç sonu takılmalar birbirimizi alaya alma sürecinden sonra sohbet yerimiz olan merdivenlerin başına gittik hep beraber oturduk. Geceyi de birbirimize anlattığımız korku hikâyeleri ile kapatıp evlerimize dağıldık.
Eve gelip temizlenme işlerimi halledip yastığa başımı koyduğumda sabah çalacak olan kapının bundan sonra ki hayatımda farklı bir yeri olacağını ve hayatımda ki değişikliklere gebe olacağını bilmeden uykuya daldım.