Başkalarının Kadınları – Son

Gözümü açtığımda nerede olduğumu anlamaya çalıştım. Yanımda Melda’yı gördüm, algılarım pek yerinde değildi. Diğer tarafımda da Nurhayat’ın sırtıma temas ettiğini hissedebiliyordum. Yataktan usulca çıktım, susuzluktan ölmek üzereydim. Yatak başında duran sürahiden suyu kafama diktim.

Etrafta kıyafetlerimi aradım, ama yoktu. Sonra buraya çıplak geldiğimizi hatırladım. Melda ve Nurhayat örtünün altındaydılar onlar da çıplak olmalıydılar. Oda hafif serindi, ben aralarından çekildiğimde kaybolan sıcaklığımı birbirlerine sokularak telafi etmek için farkında olmadan sarıldılar.

Kolumdaki saate baktım, 13:05. Kimbilir gece kaçta uyumuştuk, hiç bir fikrim yoktu. Odadan çıkıp merdivenlerden aşağı indim. Erdal abi ve Demir abi koltuklara uzanmış, üzerlerine bulabildikleri bir şeyleri örtmüş uyuyorlardı.

Kendi kıyafetlerimi bulup üzerime giyidim ve evden çıktım.

Bahçede yürürken gözüm Serap’ın evine takıldı, kapısı açıktı. Haldun hala şehir dışında olduğu için o tarafa yöneldim. Kapıdan içeri girdim, ufak bir evdi, Nurhayat abla yokken Serap’ı burada ziyaret ettiğim için daha önce de gelmiştim.

Evde önceki gelişime göre bir boşluk hissi vardı anlam veremediğim, sanki bir şeyler yerlerinde değildi. Salona geçtim, etrafta hatırladığım bazı eşyalar vardı ama önceden olduğuna emin olduğum kimi eşyalar gitmişti. Sehpanın üzerinde bir zarf gördüm. Nurhayat Ablama yazıyordu üstünde. Zarfı aldım ve içindeki mektubu çıkartım. Serap yazmıştı.

“Nurhayat ablacım, bana bugüne kadar yaptığınız iyliklerin hakkını ödeyemem, hakkınızı helal edin. Buraya ilk geldiğim 14 yaşından beri bana kol kanat gerdiniz, önce bir oda sonra yaşayacak bir ev verdiniz. Ancak hayat bu evde bir yuva kurma şansı tanımadı bana. Alkolik, ilgisiz ve kötü bir adamla ailemin zoru ile evlendirildim, tek hayali çocukları ile mutlu olmak olan biri oldum, o da olmadı. Herşeye rağmen dün sabah kaderim bana sonunda güldü, testim sonunda pozitif çıktı, hamileyim.

Ancak bu güzel haberin bir bedeli olduğunu uzun süredir biliyorum. Ben artık sizlerle kalamam, çocuğum o adamı baba bilmemeli, Babası olduğunu bilmeden Mert ile ne çocuğum, ne ben karşılaşmamalıyız. Sizin yaşananları, hamile kalmak için yaptıklarımı bildiğinizi bilerek çocuğumla burada kalamam. Yaptığım bana çok ağır gelse de pişman değilim.

Lütfen beni merak etmeyin, 15 yıldır yanınızda bir kuruş para harcamadan, sizin mutfağınızdan yiyerek, sizin evinizde kalarak, sizin eski kıyafetlerinizi ya da aldıklarınızı giyerek yaşadım. Tüm paramı biriktirdim.

Yeni bir hayat kurmaya yetecek param var. Lütfen beni aramayın. Arayanlara da mani olun.

Elveda, Serap.”

İçime bir şey saplandı, canım acıdı, bir yandan da onun için mutlu olmam gerekiyordu, Serap hakkında yanılmamıştım. Bizim gibi değildi. Benim evimden test sonucu pozitif çıktığı için apar topar çıkıp gitmişti demek. Arkadan bir ayak sesi duydum, Nurhayat abla içeri giriyordu, o da Serap’ı merak etmişti büyük ihtimalle. Mektubu verip evden çıktım. Bahçeden çıkıp arabama bindim, biraz oturdum, sonra arabayı çalıştırdım, kafamı çevirince bahçede Nurhayat ablayı gördüm, yere çömelmiş, mektubu yüzüne bastırarak hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_

Aradan 2 yıl geçtii. Erdal abi ve Nurhayat abla ile hala görüşüyorum, birlikte dışarıda vakit geçirmeyi seviyoruz. Bu hafta Demir abinin kliniğine bir arkadaşımı götürdüm, sonra çıkıp birer bira içtik lafladık. En çok Melda ile akran olmamızdan dolayı buluşup dışarıda vakit geçiriyoruz, çok iyi arkadaşız. Yıllardır birbirlerini tanıyan insanlar olarak cinsel arzularımızı ve fantazilerimizi yaşıyoruz diye tüm hayatımızı ona göre değiştirmedik: Onlar hala evli ve birbirlerini seven insanlar. Bense hala onları yıllardır tanıyan dostlarıyım. Tabii arada bir beşimiz o gece gibi toplanmıyor veya 2’li 3’li çılgınlıklar yapmıyoruz sanılmasın, cinsel rollerimizi ve dostluğumuzu ayırabilmiş 5 kafadar olarak hayatlarımıza devam ediyoruz.

Son söz: Artık bu hikaye ile ilgili başka bir bölüm yazmayacağım, kendini Melda, Nurhayat, Demir veya Erdal gibi gören kişiler bana ulaşmak isterlerse çekingen olmasınlar, bu hikayeyi onlar ve kendim için yazdım. biraz laflar sohbet ederiz. Anonimliğe çok önem veren biriyim, sadece bunu belirtmiş olayım.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir