Ben Ömer. 18 yaşında bir gencim. Ben, babam ve annemle ufak bir ilçede yaşıyoruz. Babam Ahmet, dedemin siyasi yönü sayesinde bekçi olmuş biri; annem Tuğçe ise nüfus müdürlüğünde çalışan bir kadın. Aile dostları sayesinde tanışmışlar ve evlenmişler. Annemin ailesi zamanında farklı bir şehirden taşınmış, geldikleri yerle bağlarını koparmış olduğu için annemin bir köyü yok. Dolayısıyla her bayram önce anne tarafını günübirlik ziyarer eder, sonrasında babamın köyüne geçeriz.

Babam ve annemin fiziksel özelliklerine gelecek olursak, babam klasik orta yaşlı Türk erkeği. Kara kaş, kara göz. Yaklaşık 1,70 boylarında. İşinin verdiği rahatlık ve annemin yemekleri sayesinde göbek yapmış, eve geldikten sonra televizyondan maç izleyen, ev halkının problemleriyle ilgilenmeyen, sadece ihtiyaçlar için gerekli parayı sağlayan bir tip.

Annem ise neredeyse babamın tam zıddı. 40’larında olmasına rağmen hâla genç bir kadın gibi süslenen, kıyafetlerine, görünüşüne önem veren biri. Babamın zoruyla evlendikten sonra kapanmış olsa da saçları kahverengi, gözleri yeşil ve beyaz tenli bir kadın, boyu 1.60 küsür vardır herhalde. Kilosuna dikkat eder, evde elinden geldiğince spor yapar. Ayrıca babam gibi değil, sorunlarımı dinleyen biri.

Benim fiziksel özelliklerim gelecek olursak neredeyse çoğu özelliğimi babamdan almışım. Saçlar siyah, gözler kara. Tenim ne annem kadar beyaz ne de babam kadar esmer. İkisinin karışımı gibi. Boyum ise 1,97 cm, 100 kiloyum. Kilom ne kadar fazla gibi düşünülse de boyuma göre normal olduğunu düşünüyorum.

Sülalede ben hariç kimsenin boyu bu kadar değil. Teyzemin oğlu kuzenim Selim hariç (boyu 1,85 civarı) tüm sülale 1,70 küsür. Bu boyumda 8 yaşımdan beri top oynamamın etkisi olduğunu düşünüyorum. Babam bahsettiğim gibi her gün maç seyreden futbol aşığı bir insan. Ben 8 yaşımdayken babam antrenörle tanış olduğundan dolayı ilçenin alt yaş takımında oynamaya başladım, o zamandan beri top koşturuyordum. Her daim yaşıtlarımdan güçlüydüm ve uzundum. Bu yüzden antrenör başlarda babamın isteğiyle beni santrafor olarak oynatsada fiziğimden dolayı stoper pozisyonuna çekti. Kendimi bildim bileli hayatım ev-okul-futbol üçgeninde geçti. Hedefim bir futbolcu olmaktı.

Gelelim okul hayatına: İlkokul ve ortaokul ilçemizin okullarında geçti. 8. Sınıf’ta şehrin fen lisesine gidebilmek için derslere asıldım ve puanım tutuyordu. Lâkin babam beni yollamadı. “Gencecik çocuk yurtlarda mı sürünsün? Okuyan adam her yerde okur. Dursun yanımızda.” diyerek beni yollamadı. Annemle bu konu hakkında defalarca kavga ettiğini ve hüngür hüngür ağladığımı hatırlıyorum. Babamla o zamandan beri çok yakın değilim. Belki de gitmeme izin verse şuan şehir takımında veya altyapısında oynuyor olabilirdim.

En sonunda babamın isteği oldu ve ilçenin Anadolu lisesinde okumaya başladım. Öğretmenler sınav puanımı görünce çok şaşırdı, hatta Matematik öğretmenim Şeyma hoca bu konu hakkında annemle bile görüştü. Puanım sayesinde öğretmenler arasında popülerdim. Şeyma hoca demişken aradan geçen bu üç yılda kişiliği çok değişti. 9 ve 10. sınıfta çok sevecen, güleç bir öğretmenken 11’de tam tersi bir öğretmen olmuştu. Herşeye kızıp öfkelenir olmuştu. O yıl en az 10 öğrenciyi sudan sebeplerle idareye şikayet etmiş, çocukları uğraştırmıştı. Bu davranışlarının sebebinin evliliğinde yaşadığı problemler olduğu dedikosudusu vardı. Yaklaşık 1,5 yıldır evliydi. Eskiden herkes çekinmeden anlamadığı yeri sorarken artık Şeyma hocanın dersinde tuvalet için izin istemeye bile parmak kalkmıyordu. Şeyma hocanın fiziksel özelliklerine gelirsek: gözleri yeşil, saçları siyah ve kıvırcıktı. Saçları beline kadar geliyordu. Boyu yaklaşık 1,77-1,78 vardı ama iskelet gibi bir kadındı. Neredeyse hiç yağı yoktu. Kalçası, göğüsleri sıfırdı. Annemden daha gençti, 35 yaşlarındaydı.

Aradan geçen 3 yılın ardından 12. sınıf olmuştum. Futbolculuk hayalim çoktan suya düşmüştü. 12’ye geçince de futbolu bıraktım. Futbolda ilerleyemeyeceğimi anladıktan sonra doktor olmaya karar kılmıştım. 11’de sayısal seçmiştim zaten. Şimdi bir sene bu uğurda çaba göstermeliydim.