Büşra, trigonometri problemlerini çözmeye çalışırken bir türlü doğru sonuca ulaşamıyordu. Bir konuda takılıp kalmıştı ve ne yapacağını bilemiyordu. Ben, ona sabırla yardımcı olmaya çalışıyordum.

Can: “Büşra, belki problemi farklı bir açıdan ele alabiliriz. Bu açıyı kullanarak probleme yeni bir bakış açısı getirebiliriz.”

Büşra: “Evet, olabilir. Belki de sorunu daha basit bir şekilde çözebiliriz. Hadi deneyelim!”

Birlikte problemi yeniden gözden geçirdik ve farklı bir yaklaşım denedik. Bu sefer, daha basit bir çözüm yolunu bulduk ve sonunda doğru cevaba ulaştık. Büşra’nın yüzündeki mutluluk ve başarının verdiği gurur, bana da enerji veriyordu.

Büşra: “Can, çok teşekkür ederim! Senin sayende problemi çözebildim. Gerçekten iyi bir öğretmensin.”

Can: “Önemli değil, Büşra. Senin başarılı olman benim için çok önemli. Birlikte çalışarak her zorluğun üstesinden gelebiliriz.”

Bunu söylerken elimi bacağına götürüp samimiyet amacıyla bir kaç saniye bacağını sıkıp gülümsedim o da aynı şekilde gülümseyerek karşılık verdi.

Büşra’nın minnettarlığı ve samimiyeti, içimde bir sevinç ve huzur hissi yarattı. Onunla birlikte çalışmak ve başarıya ulaşmak, bize birlikte geçirdiğimiz zamanın değerini daha da arttırıyordu ve gittikçe birbirimize yakınlaşıyorduk.

Yaklaşık 2 saattir çalışıyorduk saat geç olmaya başlamıştı ikimizde yorulmuştuk.

Can: Bence bu kadar yeter istersen yarın devam edelim ben yoruldum sende yorulmuşsundur.

Büşra: Evet çok iyi olur bugün yeterince çalıştım zaten.

Bir süre sonra kapı çaldı ve ablam Zehra işten gelmişti.Kapıyı açmaya gittim

Can: Hoşgeldin abla

Zehra: Hoşbuldum

Ablam direkt odaya gitmişti

Zehra: Can içeri gelme üstümü değiştiricem sonrada yatıcam.İçeride uyumayacaksan odada gürültü yapma rahatsız oluyorum.

Büşra odasından çıkıp koridorda bana yaklaştı;

Büşra: Uykun yoksa film izleyelim mi? Zaten odanda rahatça duramazsın ablan kesin kızar sana.

Can: Olur ama korku filmi izleyeceksek kabul ederim.

Salona gitmiştik üvey annem ve babam televizyon seyrediyordu onları televizyonda film izlemek için ikna etmeye çalıştık.
Babam Büşra’ya iyi gözükmek istediğini bildiğimiz için babamı Büşra ikna etmeye çalıştı bende Üvey annemin yanına gidip ikna etmeye çalıştım. İkiside bize yaranmak için hemen kabul etmişlerdi, ee nede olsa aldatma olayındaki baş karakterler bizi kolay kolay reddedip karşılarına alacak kadarda ahmak değillerdi.
Korku filmi olarak The Nun’ı seçmiştim.
L koltuğumuz vardı babamla Canan yan yana oturmuştu koltuğun dikey kısmında da Büşra ve ben vardım, ben L koltuğun tam köşesindeydim Büşra da ayak ucumda tam önümde bağdaş kurarak oturmuştu.

Filmin ortalarına doğru korku sahneleri gelmeye başladıkça Büşra korkmaya başlamıştı , en son filmin ana karakteri rahibe aniden ekrana çıkınca Büşra iyice korkup bana doğru gelmişti, benim sol bacağım sol çapraza doğru açılmış koltuktan aşağı sarkıyodu sağ bacağım ise koltuğun sağ kenarına dayalı şekilde uzatmıştım.Büşra bana doğru yaklaştıkça yaklaşıyordu bir süre sonra kasıklarımın 5-10santim ilerisine kadar gelmişti.
Kulağına doğru yaklaştım;

Can: “Noldu korktun galiba ?”

Büşra: “yoo ne alaka”

Can: “Baksana film başlarken neredeydin şimdi neredesin biraz daha böyle devam edersen üstüme çıkacaksın.” diyip ufaktan güldüm.

Büşra: “Çok mu belli oluyo ya.” diyip ürkek şekilde gülümsemeye çalıştı ama o anki psikolojiyle tam gülümseyemedi.

Bir süre sonra üvey annem Canan ve babam bize uykularının geldiklerini söylediler ve yatak odasına gittiler.
Büşra ile yalnız kalmıştık.

Filmin sonlarına doğru yine korkunç sahne çıktı ve Büşra aniden titredi, zaten dipdibe olduğumuz için ellerimle omzundan tutup göğsüme doğru çektim.Hiçbir şey demedi çok korkuyordu büyük ihtimalle ben ona temas edince kendisini rahatlamış hissetti büyük ihtimalle kendisini güvende hissediyordu.Kafamı aşağı doğru indirdim saçları çok güzel kokuyordu.Ellerimi karnında birleştirip hafifçe sarmaladım.
O şekilde ikimizde hareketsiz durup filmin sonuna kadar bekledik.

Sonunda film bitmişti.Koltuktan kalkıp ışığı açtım ve televizyonu kapattım.

Can: Korkun geçti mi?

Büşra: Evet, biraz daha iyi hissediyorum. Teşekkür ederim, Can.

Can: Önemli değil. Seninle burada olmak benim için önemli.

Büşra gülümsedi ve kalktı, sonra odasına gitmek için bana doğru baktı.

Büşra: Sanırım artık yatma vakti. Teşekkürler yine de, Can. İyi geceler.

Can: İyi geceler, Büşra. İyi uykular.

Büşra odasına doğru ilerledi ve kapıyı kapattıktan sonra, odada yalnız kaldım. Onunla geçirdiğimiz zaman benim için çok değerliydi ve birlikte yaşadığımız anlar bana mutluluk veriyordu. Çok güzel kızdı ve her zaman üvey kardeş aşk ilişkileri ilgimi çekmiştir, acaba bende böyle bir şey yaşayabilir miyim diye içten içe düşünüyordum. Yavaşça kalkıp odama geçtim ve kendimi yatağa uzattım. Bugünün anılarıyla dolu bir gün olduğunu düşündüm ve gözlerimi kapayarak tam uykuya dalacaktım ki….

Zehra: Kardeşinle güzelce eğlendin mi!

Can: Sen uyumadın mı?

Zehra: Su içmek için kalktığımda baş başa
film seyrediyordunuz gördüm sizi.

Can: Canan abla ile babamda vardı ama sonradan uyumaya gittiler başbaşa izlemeye karar vermedik , ayrıca niye kızıyorsun ne var bunda film izledim alt tarafı.

Zehra: Benimle hiç böyle film izlemedin benimle hiç vakit geçirmiyorsun ama 2 günlük öz bile olmayan kardeşinle sarmaş dolaş film izliyorsun. Peki öyle olsun Can. Bundan sonrada en sevdiğin kardeşin Büşra olsun hatta.

Can: Offf abla ya saçma sapan kıskançlık yapıyosun şuan, ayrıca babamla o kadının evlenmesinde Büşranın suçu yok tüm kızgınlığını ondan çıkaramazsın.

Ablam karşılık vermedi.

Yatağımdan kalkıp Ablamın yanına gittim ve alnından öptüm

Can: “Kimse senin yerini tutamaz canım ablam.”
Dedikten sonra yatağıma yatıp uyudum.

Devam edecek…